«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα μετά από δύο πολύ έντονα και δύσκολα πολιτικά χρόνια ζούμε ως έθνος τις πιο κρίσιμες στιγμές μετά τη Μεταπολίτευση.
Από τη μία πλευρά, έχουμε την ιστορική συμφωνία της Συνόδου των Βρυξελλών, που μειώνει το χρέος της χώρας μας κατά 100 δισεκατομμύρια ευρώ και συγχρόνως τη στηρίζει με ένα νέο μεγάλο πακέτο, προκειμένου να αποκτήσει ρευστότητα και να επανακινήσει την οικονομία της.
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έδωσαν αγώνα για να πείσουν τα κοινοβούλιά τους και τους λαούς τους για την αναγκαιότητα στήριξης της χώρας μας ως μέλους της Ευρωζώνης. Είναι βέβαιο ότι σε αυτήν τη συμφωνία καταλήξαμε, γιατί στο εσωτερικό της χώρας δρομολογήθηκαν μεγάλης κλίμακας αλλαγές με τη συμβολή και τις τεράστιες θυσίες του ελληνικού λαού, προκειμένου να μειωθούν τα ελλείμματα.
Από την άλλη πλευρά, έχουμε μια καθολική αντίδραση από τις σημερινές πολιτικές δυνάμεις, που καλλιεργούν μύθους περί μιας άλλης μαγικής συνταγής εξόδου από την κρίση και επαναδιαπραγμάτευσης των συμφωνιών.
Αγαπητοί συνάδελφοι, ορισμένοι μέσα στην Αίθουσα αυτή δεν έχουν αντιληφθεί ότι δεν δικαιούνται να προτάσσουν το κόμμα πάνω από την πατρίδα. Δεν δικαιούνται να λαϊκίζουν, για να αποκομίσουν πρόσκαιρα κομματικά οφέλη. Και αυτό γιατί σήμερα το διακύβευμα είναι εθνικό -αφορά το παρόν και το μέλλον της πατρίδας- και δεν είναι προσωπικό ούτε κομματικό.
Η αλήθεια είναι ότι στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία, όπου εφαρμόστηκαν επίσης σκληρά μέτρα, αυτά απέδωσαν, γιατί υπήρχε συναίνεση ολόκληρου του πολιτικού κόσμου σε ένα κοινό σκοπό.
Αντίθετα, στη χώρα μας από την πρώτη στιγμή τα όποια μέτρα ελήφθησαν για τη δημοσιονομική εξυγίανση καταψηφίστηκαν από την Αντιπολίτευση. Ακόμα και τώρα που θέλει και λέει να ψηφίσει τη Συμφωνία των Βρυξελλών, που τη χαρακτηρίζει αναπόφευκτη και επομένως μονόδρομο για τη χώρα μας στη σημερινή κατάσταση, προτείνει συναίνεση κάτω από μη ρεαλιστικούς όρους. Θέλει μια κυβέρνηση του μήνα, που ουσιαστικά δεν προλαβαίνει να δρομολογήσει τις διαδικασίες, να ψηφίσει τη Συμφωνία και τον Εφαρμοστικό Νόμο, να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει, να εξασφαλίσει την ασφαλή ροή των εσόδων της οικονομίας, με άμεσο κίνδυνο –κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μπορούμε να το καταλάβουμε- την άμεση χρεοκοπία της χώρας.
Κανείς, βέβαια, δεν ισχυρίζεται ότι σε αυτήν την πορεία μέχρι σήμερα δεν έγιναν λάθη από την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ούτε, βέβαια, ότι επιμερίστηκαν πάντα δίκαια τα βάρη. Όμως, ο δρόμος από τον Οκτώβρη του 2009 μέχρι σήμερα δεν ήταν απλώς ανηφορικός, ήταν Γολγοθάς για όλους εμάς τους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.
Στηρίξαμε δύσκολες πολιτικές επιλογές και μέτρα που σήμαιναν μεγάλες θυσίες για τους Έλληνες πολίτες. Κάναμε αλλαγές όμως, που ανέτρεψαν παθογένειες δεκαετιών, που όλοι ομολογούσαμε ότι έπρεπε να αντιμετωπιστούν. Κατορθώσαμε να φέρουμε τη χώρα σε μία ισορροπία, να βάλουμε μία τάξη στη δημοσιονομική αναρχία που επικρατούσε, να μειώσουμε τα ελλείμματα και να ανοίξουμε το δρόμο για πρώτη φορά για πρωτογενή πλεονάσματα στη χώρα μας.
Σήμερα αγαπητοί συνάδελφοι, τώρα, για τη χώρα μας πρέπει να διαφυλάξουμε την πολιτική σταθερότητα, ώστε να έχουν αντίκρισμα αυτές οι μεγάλες προσπάθειες του ελληνικού λαού. Πρέπει να διασφαλίσουμε την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Σ’ αυτές τις κρίσιμες ώρες πρέπει να επικρατήσει λογική. Δεν πρέπει για κανένα λόγο να μείνει η χώρα ακυβέρνητη ούτε για ένα λεπτό.
Στήριξα και στηρίζω την Κυβέρνηση όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Αυτά που έχει καταφέρει είναι σημαντικά. Η απόφαση της 26ης Οκτωβρίου μας αφαιρεί ένα μεγάλο άγχος από το χρέος κατά 100 δισεκατομμύρια ευρώ. Εξοικονομούμε περίπου 5 δισεκατομμύρια το χρόνο από τόκους και μας δίνει την ευκαιρία να ανακάμψουμε.
Σήμερα η απόφασή μας στο Κοινοβούλιο πρέπει να διασφαλίζει την αταλάντευτη υλοποίηση αυτής της συμφωνίας το ταχύτερο δυνατόν, μέσα σε πνεύμα συναίνεσης και εθνικής ενότητας. Τίποτα δεν πρέπει να σταθεί ικανό να μας χωρίσει μπροστά σ’ αυτόν το μεγάλο εθνικό στόχο.
Θέλω αγαπητοί συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ, αλλά και συνάδελφοι από τις άλλες πτέρυγες της Βουλής να τελειώσω με τα λόγια του Μακρυγιάννη, που πιστεύω ότι είναι επίκαιρα παρά ποτέ:
«Τούτη την πατρίδα την έχουμε όλοι μαζί και σοφοί και αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και στρατιωτικοί και πολιτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να την φυλάμεν και να μη λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστεί μόνος του να φιάσει, να λέει εγώ. Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φτιάχνουν, τότε να λέμε «εμείς»».
Ευχαριστώ πολύ.»
0 ΣΧΟΛΙΑ