Αγαπητές φίλες ή φίλοι,
Μετά το σπίτι του γείτονα, καίγεται και το δικό μας! Βρισκόμαστε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Σήμερα λοιπόν, έχω την ανάγκη να απευθυνθώ σε όλους σας, από καρδιάς.
Η ανακοίνωση των οικονομικών μέτρων της κυβέρνησης δεν μας βρήκε τελικά προετοιμασμένους…ούτε τους πολίτες, ούτε εμάς τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που πιστεύουμε σε άλλες αρχές, σε άλλες αξίες, σε άλλη πολιτική ιδεολογία από αυτήν που επιτάσσει την λήψη τόσο σκληρών μέτρων.
Ο γενικός ξεσηκωμός των εργαζομένων του δημόσιου τομέα, αλλά και του ιδιωτικού που βλέπουν σύντομα να έρχεται η σειρά τους, δεν είναι άδικος και σίγουρα δεν μπορεί να αναχαιτιστεί από κοινότοπες δηλώσεις.
Ο λαός μας, χρόνια περιμένει παιδεία, υγεία και δημόσιες υπηρεσίες, όπως ακριβώς τις απολαμβάνουν οι λαοί της υπόλοιπης Ευρώπης. Περιμένει το κράτος να επιτελέσει το ρόλο του και να είναι αποτελεσματικό και διάφανο. Εργάζεται σκληρά, πληρώνει φόρους, τέλη και δαπάνες υπερβολικά υψηλές. Και αδικείται κατάφωρα να παρομοιάζεται με τον κηφήνα της Ευρώπης, ο οποίος καλοπερνά παρασιτικά εις βάρος των εργατικών Βορείων.
Ξέρω ότι δεν πάει άλλο! Δεν ανέχονται οι πολίτες να είναι τα μόνιμα και εύκολα θύματα φοροεισπρακτικών πολιτικών και τώρα της καταπάτησης των κεκτημένων δικαιωμάτων τους. Δεν αντέχουν να «πληρώνουν το μάρμαρο» όλων εκείνων που έκαναν τις «αρπαχτές» και τώρα λουφάζουν στις πολυτελείς τους βίλες. Δεν αντέχουν να βλέπουν μια χώρα πλούσια και ζηλευτή, να μετατρέπεται σε ικέτη, γιατί έχει πνιγεί στα αδιέξοδα της.
Σήμερα, δεν μπορώ παρά να συμμεριστώ όλες τις αγωνίες, να ακούσω προσεκτικά όλες τις φωνές, να σιωπήσω μπροστά στην αγανάκτηση όλων των πολιτών, όλων των κομμάτων και των χρωμάτων.
Όμως…υπάρχει ένα μεγάλο «ΑΛΛΑ». Ένα «αλλά» καθόλου ευχάριστο, αλλά το οποίο ανταποκρίνεται σε μια πολύ άσχημη για την πατρίδα μας, πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι μία: «Δεν αρέσουμε πια», όπως είχε πει η Μελίνα Μερκούρη.
Δεν αρέσουμε πια στην Ευρώπη, που έχει κουραστεί να ανέχεται τις μικροκομματικές μας σκοπιμότητες, την ευκολία με την οποία ευτελίζουμε οι ίδιοι την πατρίδα μας για να διαπομπεύσουμε τους αντιπάλους μας (βλέπε «απογραφή»). Την ευκολία με την οποία χρησιμοποιούμε κρατικές υπηρεσίες (βλέπε «Εθνική Στατιστική Υπηρεσία») για να αλλάζουμε κατά βούληση τους δείκτες της χώρας μας. Την ευκολία με την οποία καταλύουμε τους θεσμούς για να καλύψουμε σκάνδαλα. Την ευκολία με την οποία οι εκάστοτε κυβερνώντες υπόσχονται τα πάντα στους πάντες, χωρίς να υπολογίζουν τίποτα. Όλα αυτά και άλλα πολλά, μας κατέστησαν πλήρως αναξιόπιστους προς αυτούς με τους οποίους επί 20 χρόνια συμβαδίζουμε από κοινού στο ίδιο ευρωπαϊκό μονοπάτι.
Τώρα πρέπει να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να αναρωτηθούμε: «Τι έφταιξε και φτάσαμε ως εδώ;» Είμαστε έτοιμοι ως λαός –μαζί με τα δώρα και επιδόματα μας- να αποχωριστούμε αυτά που, όλοι αναγνωρίζουμε, πως μας έφεραν σε αυτό το σημείο; Διότι δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών.
Το κράτος που σήμερα αδυνατεί να διαχειριστεί τα χρέη του και να δανειστεί με αξιοπρέπεια γιατί ορισμένοι ποντάρουν κερδοσκοπικά στην πτώχευση του, δεν είναι μόνο δημιούργημα των άλλων…είναι και δικό μας. Εμείς ως πολίτες, ανεχθήκαμε την διαφθορά, την πελατειακή σχέση και το ρουσφέτι. Ενώ βλέπαμε τα λάθη και τα στραβά, τα διαιωνίζαμε με τη δικαιολογία ότι «έτσι είναι το σύστημα, έτσι είναι η Ελλάδα».
Τώρα αυτήν την ύστατη στιγμή, που ο βρόγχος κοντεύει να μας πνίξει, πρέπει να πάρουμε μια πολύ γενναία απόφαση. Να αλλάξουμε. Να πετάξουμε από πάνω μας τα βαρίδια του βολέματος, του ρουσφετιού και της διαφθοράς. Τώρα καίγεται το σπίτι όλων μας…η ίδια μας η πατρίδα!
Δεν κινδυνολογώ. Όμως πιστεύω ότι το μεγάλο όφελος αυτής της θυσίας που όλοι κάνουμε, άλλος λίγο άλλος πολύ, θα είναι να αλλάξουμε ως χώρα, ως πολίτες, ως υπεύθυνοι άνθρωποι για το μέλλον μας. Σίγουρα υπάρχουν και άλλες δυνατότητες, πέρα από τα οικονομικά μέτρα. Να επιστρατευτούν οι ομογενείς μας. Να αξιοποιήσουμε τον εθνικό μας πλούτο. Να διορθώσουμε τις στρεβλώσεις των νόμων. Να τιμωρηθούν παραδειγματικά αυτοί που διασπάθισαν το δημόσιο χρήμα. Να επενδύσουμε στην ανάπτυξη. Να βρούμε κεφάλαια από άλλες χώρες, κάνοντας νέες συμμαχίες. Να ανακτήσουμε την αξιοπιστία και την αξιοπρέπεια μας! Όλα πρέπει να γίνουν σωρευτικά, συστηματικά και δυναμικά. Τώρα, γιατί δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο!
Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Δεν είμαστε σε «πόλεμο» με κανέναν. Τώρα περισσότερο από ποτέ, πρέπει να είμαστε ενωμένοι, πεισμωμένοι και έτοιμοι να διαχειριστούμε με σθένος και στιβαρότητα το μέλλον μας. Να κάνουμε τις τομές και τις αλλαγές που δειλιάσαμε να κάνουμε στο παρελθόν, βολεμένοι σε μια κατάσταση ημι-ασυδοσίας και ημι-ατιμωρησίας. Είμαστε δυνατοί και σίγουροι για τις ικανότητες μας. Μπορούμε! Και θα τα καταφέρουμε !
Κατερίνα Φαρμάκη – Γκέκη
0 ΣΧΟΛΙΑ