Ένα σημαντικό νομοσχέδιο στη διάθεση των πολιτών για να ενισχύσουν την θέση τους στην αγορά εργασίας, ήρθε προς ψήφιση στη Βουλή των Ελλήνων. Πρόκειται για το νομοσχέδιο για την ανάπτυξη της δια βίου μάθησης, που έρχεται να καλύψει την αναγκαιότητα των εργαζομένων για συνεχή προσαρμογή στις απαιτήσεις της αγοράς, αλλά και την προσωπική ανάγκη τους για διαρκή αυτοβελτίωση και απόκτηση νέων δεξιοτήτων και γνώσεων.
Αν και στη χώρα μας έχουν ξοδευτεί πολλά χρήματα σε σχετικά ευρωπαϊκά προγράμματα, είμαστε μόλις στην 27η ανάμεσα σε 33 χώρες της Ευρώπης αναφορικά με την συμμετοχή ενηλίκων σε προγράμματα δια βίου μάθησης, ενώ στην Ευρώπη αποτελεί ήδη θεμελιώδες στοιχείο της εκπαιδευτικής διαδικασίας καθώς και στρατηγική της Συνθήκης της Λισαβόνας.
Επειδή όμως, «η παιδεία παράγει όλα τα αγαθά, σαν την πλούσια χώρα», όπως έλεγε και ο Σωκράτης, πιστεύω ότι το νομοσχέδιο αυτό βάζει στην καθημερινότητα μας τη δια βίου μάθηση:
1ον καταγράφοντας όλους τους ιδιωτικούς και δημόσιους μεταλυκειακούς φορείς δια βίου μάθησης στην Ελλάδα, ακόμα και εκείνους που ανήκουν στους δήμους και τις περιφέρειες που θα προκύψουν μετά την εφαρμογή του Καλλικράτη. Έτσι δημιουργώντας ένα «Εθνικό Δίκτυο Δια βίου Μάθησης», θα επιτύχουμε τον καλύτερο συντονισμό των δράσεων μας.
2ον: Δημιουργώντας το «Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων», που περιλαμβάνει οχτώ βαθμίδες -από τους αποφοίτους δημοτικού έως τους κατόχους διδακτορικού- και δίνει τη δυνατότητα αναγνώρισης και πιστοποίησης γνώσεων και ικανοτήτων που μπορεί να αποκτήθηκαν ακόμα και στο πλαίσιο της μη τυπικής και άτυπης εκπαίδευσης (από σεμινάρια έως κάθε είδους εργασιακή εμπειρία).
Και 3ον: Θεσπίζοντας τον επιτελικό ρόλο του Υπουργείου Παιδείας στον συντονισμό των πιο πάνω φορέων και στην εκπόνηση Εθνικού Προγράμματος Δια Βίου Μάθησης με τετραετή διάρκεια.
Το να ενθαρρύνουμε τους πολίτες να συμμετέχουν στα προγράμματα δια βίου μάθησης (είτε τους εργαζόμενους που θέλουν να αυξήσουν τα προσόντα τους, είτε άτομα από ευάλωτες κοινωνικά και οικονομικά ομάδες που δεν μπόρεσαν να έχουν την εκπαίδευση που ήθελαν) αποτελεί μία πρόκληση για το Υπουργείο Παιδείας, καθώς ο θεσμός αυτός μπορεί να ενισχύσει και την απασχόληση και την κοινωνική συνοχή αλλά και την εμπιστοσύνη του πολίτη στις δυνάμεις του και στις δυνάμεις της γνώσης που μπορεί να αποκτήσει με κάθε τρόπο.
Επιλέγοντας λοιπόν, να επενδύσουμε στον αναμορφωτικό και απελευθερωτικό ρόλο της μάθησης, πιστεύω ότι και την κρίση θα ξεπεράσουμε αλλά και θα κληροδοτήσουμε ένα καλύτερο μέλλον στις επόμενες γενιές.
0 ΣΧΟΛΙΑ